|
Pacjent musi przyjmować lek, który zapobiega odrzuceniu przeszczepu przez cały okres życia nowej nerki, aby zahamować atakujący ją układ obronny (odpornościowy) organizmu. Pierwszą dawkę leku podaje się przed operacją.
Konieczne może być przyjmowanie kilku leków. Najczęściej stosuje się cyklosporynę A, takrolimus, prednizolon. Pacjent może także otrzymywać azatioprynę, rapamycynę lub mykofenolan mofetilu.
Podawanie leków rozpoczyna się od dużych dawek, które stopniowo się zmniejsza w ciągu kilku tygodni do czasu osiągnięcia właściwego stężenia leków we krwi. Należy wykonywać regularne badania krwi, aby kontrolować poziomy leków.
Leki, które zapobiegają odrzuceniu przeszczepu, bardzo silnie działają. Z tego względu konieczne może być przyjmowanie innych preparatów, aby zapobiec ich działaniom ubocznym. Na przykład prednizolon może podrażniać błonę wyściełającą żołądek, dlatego, aby temu zapobiec, podaje się ranitydynę.
Około 2/3 ludzi jest nosicielami nieaktywnego wirusa - cytomegalowirusa - którego obecność stwierdza się w ich krwi. Leki zapobiegające odrzuceniu przeszczepu hamują układ odpornościowy, dlatego wirus może wywołać zakażenie. Aby temu zapobiec, pacjent może otrzymywać leki, takie jak acyklowir, gancyklowir.
W celu zapobiegania zapaleniu płuc chorym podaje się niekiedy antybiotyk - Biseptol (kotrymoksazol).
Stosowanie niektórych leków zapobiegających odrzuceniu przeszczepu wiąże się ze zwiększeniem masy ciała, pojawieniem się trądziku lub owłosienia na twarzy. Po zmniejszeniu dawki leku wygląd powraca do stanu poprzedniego.
|
|