Nadci¶nienie tętnicze - Rozpoznanie i leczenie  Drugi zeszyt informacyjny dla pacjentów o nadci¶nieniu tętniczym zawiera podstawowe, lecz bardzo ważne informacje dotycz±ce rozpoznawania choroby. Położono w nim szczególny nacisk na fakt, że nadci¶nienie może nie dawać żadnych objawów. Można czuć się latami zupełnie dobrze, podczas gdy niewykryte (a więc nieleczone!) nadci¶nienie podstępnie niszczy organizm. Zasady pomiaru ci¶nienia tętniczego Aby zmierzyć ci¶nienie tętnicze, mankiet aparatu zawija się wokół ramienia osoby badanej na tyle luĽno, aby łatwo można było wsun±ć palec wskazuj±cy pomiędzy dolny brzeg mankietu a ramię.
Dolny brzeg mankietu powinien znajdować się około 2-3 cm powyżej zgięcia łokcia. Ramię, na którym mierzy się ci¶nienie, musi być wygodnie podparte i nieskrępowane odzież±. Słuchawkę przykłada się bezpo¶rednio nad tętnic± w zgięciu łokciowym. Po zakręceniu zaworka pompuje się powietrze w mankiecie, aż powstałe w nim ci¶nienie zaci¶nie tętnicę ramienn±, hamuj±c przepływ krwi. Wtedy przez słuchawki nie słychać już odgłosu tętna (tzw. tonów). Następnie powoli odkrecaj±c zaworek, wypuszcza się powietrze. Gdy przez tętnicę przepłynie pierwszy strumień krwi, słychać ton (uderzenie tętna) i wówczas odczytuje się na skali ci¶nienie skurczowe (to wyższe). W miarę dalszego wypuszczania powietrza z mankietu, tony s± nadal słyszalne. W chwili, w której słychać ostatni ton, odczytuje się ci¶nienie rozkurczowe (to niższe). I to wszystko. Należy tylko zapisać wynik pomiaru.
|
