Choroby gruczołu krokowego  Każdy mężczyzna po osiągnięciu wieku średniego może się spodziewać, że dotkną go problemy związane z gruczołem krokowym. Jednakże wiedza mężczyzn o prostacie oraz o schorzeniach jej dotyczących jest często szczątkowa.
Niniejsza publikacja ma pomóc w lepszym zrozumieniu fizjologii gruczołu krokowego i chorób z nim związanych. Hormonalna kontrola raka gruczołu krokowego: antyandrogeny - Męskie hormony płciowe powodują wzrost raka gruczołu krokowego. Zazwyczaj wzrost ten jest stymulowany przez testosteron wytwarzany w jądrach, choć w niewielkim stopniu również przez testosteron produkowany przez znajdujące się tuż nad nerkami nadnercza.
- Testosteron wytwarzany przez nadnercza wciąż jest obecny po leczeniu analogami LHRH lub po usunięciu obu jąder (obustronna orchidektomia) i może powodować wzrost raka gruczołu krokowego.
- Antyandrogeny blokują pobudzające działanie testosteronu wytwarzanego zarówno w jądrach, jak i w nadnerczach. Stosuje się je często z analogami LHRH lub po obustronnej orchidektomii w celu tak zwanej maksymalnej blokady androgenowej.
- Antyandrogeny można również stosować pojedynczo (monoterapia antyandrogenowa). Ostatnie badania dowodzą, że monoterapia antyandrogenowa w połączeniu z dzienną dawką 150 mg bikalutamidu jest równie skuteczna w zapobieganiu wzrostu raka gruczołu krokowego, przy założeniu, że nie ma przerzutów do kości, jak zabieg obustronnej orchidektomii lub stosowanie analogów LHRH.
- Monoterapia antyandrogenowa ma przewagę nad orchidektomią i terapią analogami LHRH, gdyż pozwala zachować popęd płciowy oraz zdolność osiągnięcia wzwodu. Należy unikać konieczności przeprowadzania zabiegu chirurgicznego oraz wykonywania iniekcji.
|
