Beta-blokery zwane też beta-adrenolitykami znane są od lat sześćdziesiątych XX wieku. Ze względu na skuteczność i bezpieczeństwo są często zalecane w pierwszej kolejności. Z reguły nie są drogie, a ich skuteczność potwierdzono w wielu badaniach naukowych. Ich działanie polega na zmniejszaniu obciążenia serca pracą. Leki te zwalniają rytm serca, a przez to pompuje ono mniej krwi i ciśnienie obniża się. Najpopularniejsze beta-blokery to: acebutolol, atenolol, bisoprolol, karwedilol, metoprolol, propranolol. Oczywiście, leki te - tak jak wszystkie inne - mogą występować pod nazwami, które nadali im producenci. Na opakowaniach podane są również wymienione powyżej nazwy substancji czynnych. Beta-blokery zaleca się szczególnie, gdy nadciśnieniu towarzyszy choroba wieńcowa lub gdy pacjent przebył zawał serca. W takich przypadkach ułatwiają kontrolę choroby wieńcowej i zmniejszają ryzyko powtórnego zawału. Leczenia beta-blokerami nie należy nagle przerywać. Dawkę zmniejsza się stopniowo w ciągu kilku dni, by nie spowodować nagłego wzrostu ciśnienia i przyspieszenia bicia serca.
Działania niepożądane i środki ostrożności
Beta-blokery wywołują najwięcej działań niepożądanych spośród wszystkich typów leków przeciwnadciśnieniowych.