Zakażenia wirusem HIV  Zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS, Acquired Immune Deficiency
Syndrome) po raz pierwszy rozpoznano na początku lat 80. Dziś wiemy, że zapobiegawcze leczenie najczęstszych infekcji oraz wielolekowa terapia
przeciwko HIV wpływają w ogromnym stopniu na jakość życia i przeżycie
zakażonych chorych. Cykl rozwojowy wirusa - Kiedy wirus wniknie do organizmu, przyczepia się do powierzchni pewnych komórek krwi. Najważniejsze z nich to komórki CD4 (limfocyty CD4+ lub komórki T4).
- Następnie wirus wnika do wnętrza komórki i zaczyna się namnażać. Ten proces nazywa się replikacją wirusa.
- Pierwszy etap replikacji wirusa zależy od czynności enzymu wirusowego, zwanego odwrotną transkryptazą. Enzymy stanowią ważną i złożoną grupę białek. Ich zadaniem jest przyspieszanie w organizmie procesów, które bez ich udziału przebiegałyby wolno lub wcale. Większość obecnie dostępnych leków przeciw HIV działa na zasadzie blokowania czynności odwrotnej transkryptazy, utrudniając w ten sposób powielanie się wirusa. Leki te nazywa się inhibitorami odwrotnej transkryptazy.
- Inny enzym, nazywany proteazą, jest potrzebny wirusowi do wytworzenia nowych wirusów zdolnych do zakażania nowych komórek. Zsyntetyzowano leki, które blokują działanie tego enzymu. Są to inhibitory proteazy.
- Podczas wytwarzania nowych wirusów często dochodzi do błędów zwanych mutacjami, które mogą prowadzić do utraty przez niektóre leki zdolności blokowania enzymów wirusowych. Mówi się wtedy, że wirus jest oporny na działanie tego leku. Leczenie kombinacją kilku leków zmniejsza ryzyko rozwoju oporności i leki można wtedy stosować przez dłuższy czas.
|
