Choroby gruczołu krokowego  Każdy mężczyzna po osiągnięciu wieku średniego może się spodziewać, że dotkną go problemy związane z gruczołem krokowym. Jednakże wiedza mężczyzn o prostacie oraz o schorzeniach jej dotyczących jest często szczątkowa.
Niniejsza publikacja ma pomóc w lepszym zrozumieniu fizjologii gruczołu krokowego i chorób z nim związanych. Biopsja gruczołu krokowego - Lekarz może podejrzewać raka prostaty na podstawie badania gruczołu krokowego wykonywanego przez odbytnicę lub na podstawie stwierdzenia podwyższonego stężenia swoistego antygenu gruczołu krokowego (PSA) we krwi (powyżej 4 ng/ml).
- Aby potwierdzić obecność raka prostaty, do badania pobiera się kilka niewielkich fragmentów tkanki gruczołu krokowego. Zabieg ten nazywamy biopsją.
- Po podaniu antybiotyku, przy użyciu cienkiej igły wprowadzanej przez odbytnicę, pobiera się kilka (do sześciu) próbek tkanki gruczołu krokowego, którą następnie bada się pod mikroskopem w poszukiwaniu komórek rakowych. Przez kilka dni kontynuuje się leczenie antybiotykami.
- Właściwe ustawienie igły biopsyjnej jest często możliwe dzięki użyciu sondy ultrasonograficznej. Sonda o grubości palca zostaje wprowadzona do odbytnicy. Wysyła ona niesłyszalne dla ucha fale dźwiękowe w kierunku prostaty, które tworzą obraz gruczołu na monitorze komputera. Badanie jest nieprzyjemne, lecz nie bardzo bolesne. Ukłucie igły może być odczuwane za każdym razem, kiedy wykonywana jest biopsja.
- Po biopsji gruczołu krokowego możesz przez kilka tygodni lub nawet dłużej obserwować krew w moczu, nasieniu lub stolcu. Czasami może dojść do infekcji układu moczowego. W tym przypadku powinieneś skonsultować się z lekarzem, gdyż może być konieczna dalsza antybiotykoterapia
|
