Przetoka moczowodowo-pochwowa tworzy się między moczowodem a pochwą. Zazwyczaj jest powikłaniem po leczeniu operacyjnym i powoduje wyciekanie moczu przez pochwę. Początkowo przetokę leczy się, wprowadzając do moczowodu rurkę, czyli cewnik moczowodowy. Jeżeli takie postępowanie nie powoduje zamknięcia przetoki, wykonuje się zabieg operacyjny, podczas którego uszkodzony moczowód łączy się z pęcherzem moczowym powyżej miejsca przetoki.

Przetoka pęcherzowo-pochwowa tworzy się między pęcherzem moczowym a pochwą i powoduje wyciek moczu przez pochwę. Może być ona następstwem naciekania nowotworu po leczeniu operacyjnym, a zwłaszcza po zastosowaniu radioterapii. Przetokę zamyka się od strony pochwy albo od strony jamy brzusznej. Fragment tkankowy z warg sromowych albo z tkanek jamy brzusznej wykorzystuje się do oddzielenia pęcherza moczowego od pochwy, aby jednocześnie zapobiec tworzeniu podobnej przetoki w przyszłości. Jeżeli przetoka powstała na skutek nawrotu nowotworu, operacja naprawcza nie jest możliwa, a wyciek moczu przez pochwę leczy się, tworząc sztuczny pęcherz moczowy (urostomię). Taki zabieg polega na wytworzeniu w powłokach brzusznych ujścia, przez które mocz wycieka do worka przymocowanego do powłok brzusznych.

Przetoka odbytniczo-pochwowa tworzy się między odbytnicą, końcowym odcinkiem jelita grubego a pochwą. Na skutek wytworzenia takiej przetoki zawartość jelit wydobywa się przez pochwę. Jeżeli operacja naprawcza się nie powiedzie, wytwarza się sztuczny odbyt (kolostomię). Taki zabieg polega na wytworzeniu otworu w powłokach brzusznych, do którego doprowadza się i przymocowuje jelito — w ten sposób zawartość jelit dostaje się do worka przymocowanego do powłok brzusznych.